UROCZYSTE OBCHODY 76. ROCZNICY WYBUCHU II WOJNY ŚWIATOWEJ – RELACJA I FOTORELACJA-

1. września odbyły się zorganizowane przez starostwo powiatowe w Przasnyszu uroczystości rocznicowe wybuchu II wojny światowej.

Rozpoczęła je Msza Święta w intencji Ojczyzny i rozpoczęcia roku szkolnego – celebrowana w kościele pw. Św. Wojciecha w Przasnyszu przez księdza proboszcza – prałata dr Andrzeja Maciejewskiego. Następnie wszyscy uczestnicy przemaszerowali pod pomnik powieszonych, upamiętniający egzekucję wykonaną 17. grudnia 1942 roku na pięciu członkach sztabu ZWZ-AK. Po odśpiewaniu hymnu Państwowego delegacje złożyły pod pomnikiem kwiaty.

Kwiaty złożyli: władze Powiatu Przasnyskiego, władze Gminy Przasnysz, przedstawiciele władz Miasta Przasnysz, przedstawicielka władz samorządu województwa mazowieckiego radna sejmiku województwa mazowieckiego  Wiesława Krawczyk, przedstawiciele Służb Mundurowych: Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Wojska Polskiego oraz Nadleśnictwa, przedstawiciele Szkoły Podstawowej nr  1 w Przasnyszu, Szkoły Podstawowej nr 2 w Przasnyszu, Publicznego Gimnazjum w Przasnyszu, Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Przasnyszu, Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Przasnyszu, Specjalnego Ośrodka Szkolno- Wychowawczego, Liceum Ogólnokształcącego w Jednorożcu, Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Przasnyszu, Szkoły Muzycznej I stopnia w Przasnyszu, Związku Harcerstwa Polskiego, Samodzielnego Publicznego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej w Przasnyszu, Polskiego Stronnictwa Ludowego Powiatu Przasnyskiego, Związku Piłsudczyków Okręgu Ziemi Przasnyskiej, Przasnyskiej Organizacji Prawa i Sprawiedliwości.

Następnie głos zabrał starosta przasnyski Zenon Szczepankowski. Po przemówieniu starosty kompania Honorowa Wojska Polskiego wystawiona przez 2. Ośrodek Radioelektroniczny w Przasnyszu poprowadziła Apel Pamięci i wykonała salwę honorową. Na zakończenie Orkiestra Dęta OSP w Przasnyszu odegrała Rotę. Po uroczystościach rocznicowych wybuchu II wojny światowej odbyło się w Miejskim Domu Kultury w Przasnyszu uroczyste otwarcie Szkoły Muzycznej I Stopnia.

Starostwo Powiatowe w Przasnyszu

Przemówienie starosty przasnyskiego Zenona Szczepankowskiego:

„Spotykamy się co roku w rocznicę wybuchu II wojny światowej pod pomnikiem  pięciu przasnyskich patriotów powieszonych 17 grudnia 1942 r. przez niemieckich okupantów.

Byli to :

MARIAN ARCT-’LUTY’

MARIA KACZYŃSKA-’MARIA’

ZENON KEMBROWSKI-’KONRAD’

WŁADYSŁAW OTŁOWSKI-’WOYNA’

EDMUND ZDANOWSKI-’MAX”

Wspominamy ich odwagę i myślimy, jakże musieli oni szanować tę młodą bo zaledwie 20-letnią ojczyznę. Zginęli bo się nie poddali, zginęli bo świadomie podjęli się konspiracyjnej działalności w, zdawało się, beznadziejnej sytuacji. Zawsze podziwiamy ludzi, którzy w najtrudniejszych momentach potrafią podjąć walkę, która pomimo ofiar, buduje fundamenty wolności, nadziei i narodowego honoru. Takich bohaterów chcemy upamiętniać. W takich miastach jak Przasnysz, gdzie prawie wszyscy się znają, szacunek dla bohaterów może być tylko autentyczny.

Dzisiaj dzieci i młodzież spotyka się po raz pierwszy po wakacjach ze swoimi wychowawcami i nauczycielami. W trakcie roku szkolnego poznacie smak ciężkiej pracy, którą wspólnie -uczniowie, nauczyciele i rodzice- wykonacie nie tylko dla siebie, ale także dla naszego kraju, dla powiatu, dla miasta.

Polskie społeczeństwo, tak mocno doświadczone przez ksenofobiczne sąsiedztwo, godzi się na ponoszenie ogromnych kosztów bezpłatnej edukacji, bo upatruje w niej największy kapitał zarówno w wymiarze osobistym, jak i społecznym.

 Nadeszły jednak takie czasy, że wielu z nas tego nie docenia, ani nawet nie dostrzega. Nieświadomie nie raz zabiera ten kapitał i zanosi go do innych krajów. Czasami tylko po to, aby go pomnożyć i powrócić do Polski. I to jest dobrze. Częściej jednak wywozimy ten kapitał za granicę i obdarowujemy nim tych, którzy nie mieli żadnych zasług w jego wypracowaniu. Pozostawiona ojczyzna sama się jednak nie utrzyma, nie obroni, nie zapewni wykształcenia i wychowania następnym młodym pokoleniom i nie zaopiekuje się starcami.

Coraz mniej ludzi czuje swój obowiązek wobec swojego kraju, swoich rodziców, a nawet swoich dzieci.

W pogoni za lepszymi zarobkami jedni pociągają drugich do ucieczki z Polski, chociaż nie zawsze jest to podyktowane koniecznością. Częściej jest to pogoń za przygodą, za fascynacją blichtrem, mgławicą świateł i kreowaną, przez źle życzącym nam, modą. Mówią, nie tylko w kampanii wyborczej, „ zobaczcie młodzi ludzie jacy wy jesteście w tej Polsce pokrzywdzeni, jakich macie fatalnych przywódców, jak oni nie dają wam pracy i godnych zarobków… Kto mądry to wyjeżdża z tego dzikiego kraju…”

Nie jesteśmy pierwszym społeczeństwem, które dało się nabrać na tę podstępną propagandę. Znamy, również z doświadczeń II wojny światowej co stało się z narodami, które nie zadbały o własne miejsce na ziemi, o bezpieczny azyl, który zawsze jest gotowy udzielić schronienia. Jeśli uciekniecie z własnego kraju, to ziemie te zajmą inni. Nie będziecie mieli gdzie wrócić i nikt dobrowolnie nie ustąpi wam miejsca.

Nie jest prawdą, że świat nie wiedział o eksterminacji niektórych narodów w czasie drugiej wojny światowej, o milionach umierających w nieludzkich warunkach w obozach koncentracyjnych. Tych ludzi stamtąd żaden kraj nie chciał zabrać do siebie, a oni już sami porzucili własne ziemie, bo w innych krajach żyło im się lżej.

Życie pokazało już nie raz, że gościnność w obcym domu nie trwa na ogół wiecznie. Trzeba mieć własny dom. Może być skromniejszy, może wymagać ciągłej pracy i zachodu, ale jest bezpieczny. Nie mamy obowiązku zapewnić naszym dzieciom samych luksusów i wygodnego życia. Jest jednak naszym podstawowym obowiązkiem zapewnienie im bezpieczeństwa. Czasami wymaga to pewnych  poświęceń, ale własna niepodległa ojczyzna warta jest tego. Swoje życie i zdrowie każdy ma prawo chronić w każdych okolicznościach. Jednak nadmierna roszczeniowość, wynikająca najczęściej z lenistwa i egoizmu zawsze prowadziła do katastrofy. Ta roszczeniowość często ukrywana jest pod szczytnymi hasłami „miłości do kraju”, „miłości do miasta”, „nie oddamy guzika od płaszcza” itp… To jest toksyczny patriotyzm, oparty na fundamencie ksenofobii, nieudacznictwa i braku realizmu; patriotyzm antypaństwowy i antyspołeczny.

Prawdziwy patriotyzm to cicha, mozolna i roztropna praca na rzecz wspólnego dobra, to wykorzystanie maximum szans na poprawę jakości życia naszych mieszkańców, to nieustanna troska o pokój, który jest najlepszą gwarancją bezpieczeństwa.

Dzieciom i młodzieży, która dzisiaj rozpoczyna nowy rok szkolny, najszczerzej życzymy wykorzystania czasu pokoju i oświatowej szansy, jakiej nie mieli dorastający w okresie wojny. Radość waszych rodziców i nauczycieli z dobrych wyników w nauce będzie Was uskrzydlać, a naturalna ciekawość motywować.

Dzisiaj dajemy Wam dodatkową możliwość życiową. Dla wielu z Was po raz pierwszy podwoje otworzy powiatowa szkoła muzyczna. Pan dyrektor Artur Żuchowski zadbał o najlepszych pedagogów. Za kilkanaście minut w MDK Przasnysz uroczyście otworzymy nowy rok szkolny, już z nową szkołą muzyczną. Zapraszamy na tą inaugurację. Będziemy bardzo kibicować wszystkim uczniom i nauczycielom.

Na ten czas dziękuję, imieniu władz samorządowych powiatu przasnyskiego, miasta Przasnysz, gminy Przasnysz za wspólne uczestnictwo i wspólnotę myśli, pocztom sztandarowym, księżom, kombatantom, kompanii honorowej, orkiestrze strażackiej, nauczycielom i uczniom i wszystkim Państwu przybyłym na dzisiejszą uroczystość”.