3,5 kilometra grozy. Pozbawione opieki dzieci wracały pieszo ze szkoły w Jednorożcu.

Na początku roku szkolnego w gminie Jednorożec doszło do bardzo niebezpiecznej sytuacji. Mama jednego z uczniów dojeżdżających do Szkoły Podstawowej im. Adama Chętnika w Jednorożcu zgłosiła, że grupa dzieci część trasy powrotnej pomiędzy szkołą a domem musiała pokonać pieszo.  Uczniowie bez opieki dorosłych przemierzyli kilka kilometrów ruchliwą, pozbawioną chodników drogą. O komentarz do potencjalnie groźnej sytuacji poprosiliśmy wójta gminy Jednorożec Krzysztofa Iwulskiego.

Znaczna odległość pomiędzy miejscem zamieszkania a szkołą często stanowi poważne utrudnienie dla uczniów i ich rodziców, a problem jest szczególnie dotkliwy na terenach wiejskich. Organizacja transportu do szkół z odległych miejscowości należy do zadań gminy. Zwykle początek września każdego roku powoduje na tym tle pewne napięcia, ponieważ konieczne jest dostosowanie transportu do siatki zajęć lekcyjnych i oczekiwań rodziców.

Bezpłatny transport zapewnia gmina

W teorii wygląda to tak, że odległość pomiędzy domem a szkołą nie powinna przekraczać trzech kilometrów – w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych oraz czterech kilometrów w przypadku uczniów nieco starszych. Jednak w praktyce nie zawsze tak się dzieje. W takich sytuacjach gmina ma obowiązek zapewnić uczniom bezpłatny transport do i ze szkoły podstawowej oraz zapewnić im w tym czasie opiekę.

4 września jedna z mam ucznia jednorożeckiej podstawówki poprzez profil wójta Krzysztofa Iwulskiego na jednym z portali społecznościowych zgłosiła, że dzieci mieszkające w Połoni kierowca odwiózł tylko do Małowidza, a dalej kazał iść im pieszo. Sytuacja miała dotyczyć uczniów klas VI, VII i VIII szkoły podstawowej. Jak napisała kobieta: „Nauczyciele poinformowali i była informacja na tablicy, że odjazd 14.30. Dzieci prosiły o podwiezienie, lecz kierowca odmówił.”

Skutkiem tego uczniowie szli pieszo kawał drogi, dźwigając plecaki pełne książek, ponieważ tego dnia były wydawane podręczniki. „Miejmy nadzieję, że sytuacja z autobusami rozwiąże się do końca tego tygodnia. Nie może być tak, żeby nasze dzieci szły bez opieki kilka kilometrów, w dodatku ruchliwą drogą.” – apelowała zaniepokojona matka.

3,5 kilometra grozy

Jak sprawdziliśmy na mapach Google, Małowidz i Połoń dzieli 3,5 kilometra, a piesze przebycie tej trasy zajmuje około 45 minut. Na szczęście przymusowa eskapada uczniów zakończyła się szczęśliwie, a każdy z nich wrócił do domu cały i zdrowy. Nie sposób jednak zaprzeczyć, że podróże poboczem w przypadku pozbawionych opieki dzieci, nie powinny mieć miejsca.

Sytuacja ta niosła za sobą potencjalne zagrożenie dla zdrowia i życia uczniów. W związku z naszymi wątpliwościami zwróciliśmy się do wójta Krzysztofa Iwulskiego z pytaniem, co gminie udało się w tej sprawie ustalić, oraz czy problem rzeczywiście zaistniał.

W imieniu wójta odpowiedzi niezwłocznie udzielił Wojciech Łukaszewski, dyrektor gminnego zespołu oświaty w Jednorożcu. Jak udało nam się dowiedzieć, zdarzenie dotyczyło kursu powrotnego z jednorożeckiej podstawówki do Połoni.

Uczniów miał podwieźć rodzic

– Z informacji otrzymanych od przewoźnika oraz szkoły, 4 września kilku uczniów najstarszych klas szkoły podstawowej, zamiast czekać na swój docelowy kurs, wsiadło do autobusu, który tego dnia dojeżdżał tylko do Małowidza. Informacja od kierowcy autobusu, dotycząca trasy kursu nie wpłynęła na zmianę decyzji uczniów. Jednak nauczyciel świetlicy odpowiedzialny za opiekę podczas dowozów dzieci, otrzymał informację, że rodzic jednego z nich dojedzie do Małowidza, aby je odebrać. Tym samym uczniowie, mając pełną wiedzę, że autobus dojedzie tylko do Małowidza, postanowili do niego wsiąść – wyjaśnił Wojciech Łukaszewski.

Jak dodał, początek roku szkolnego jest zwykle okresem pewnych tarć i uzgodnień, które służą temu, aby gminny transport mógł pogodzić niekiedy sprzeczne interesy.

– Sytuacja z dowozami jest na początku roku niestabilna, gdyż mnóstwo rodziców zgłasza swoje roszczenia i uwagi względem rozkładu jazdy. Chodzi głównie o ciągłe zwiększanie liczby przystanków autobusowych, dogodnych kursów (maksymalnie opóźniony wyjazd rano i wczesny powrót po południu). To powoduje, że każdego dnia sytuacja się zmienia, ale uczniowie są na bieżąco informowani o godzinach odjazdów autobusów – zaznaczył dyrektor.

Podobne incydenty nie mogą mieć miejsca

Chcieliśmy także wiedzieć, w jaki sposób gmina zamierza zapobiec tego typu zdarzeniom w przyszłości. Okazuje się, że rozwiązanie się znalazło:

– W celu uniknięcia podobnych sytuacji w przyszłości, organ prowadzący wydał całkowity i bezwzględny zakaz odwożenia uczniów innymi kursami, aniżeli tymi wskazanymi dla poszczególnych miejscowości. Nie będą także uwzględniane żadne telefoniczne prośby rodziców o wyrażenie zgody na przyjazd uczniów do poszczególnych miejscowości innym kursem niż docelowy – odpowiedział Wojciech Łukaszewski.

M. Jabłońska