Jakub z Przasnysza zdobył Śnieżkę….. w kąpielówkach

Jakub Długołęcki to młody przasnyszanin, absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Białej Podlaskiej. Latem zadziwił nas sześciusetkilometrową wyprawą kajakiem przez Polskę dla małej Sandry. Tym razem postanowił zdobyć szczyt Śnieżka w kąpielówkach.

Śnieżka ma 1603 m n.p.m. i jest to najwyższy szczyt Karkonoszy i Sudetów. Jakub Długołęcki z Przasnysza postanowił zdobyć ją po raz kolejny. Tym razem w kąpielówkach.

Skąd taki pomysł?

Pomysł z wejściem na Śnieżkę w kąpielówkach chodził mi po głowie już od 2 lat, czyli od momentu, gdy pierwszy raz wszedłem na niego, w styczniu, w krótkich spodenkach.

Co wtedy sobie pomyślałeś?

Wtedy pomyślałem, że każdy wchodzi w spodenkach lub szortach ale nie znam nikogo, kto wchodził w zimę w kąpielówkach. Spróbowałem tego dokonać w listopadzie 2020 roku. Temperatura odczuwalna wynosiła -10 stopni. Było całkiem przyjemnie, lecz postanowiłem podnieść sobie poprzeczkę.

W jaki sposób?

Postanowiłem powtórzyć wejście na szczyt, ale w styczniu. Była to próba sprawdzenia samego siebie i przekroczenia pewnych granic w ekspozycji na zimno, a dokładniej doprowadzając organizm do większego wychłodzenia niż zazwyczaj, oczywiście zachowując wszelkie normy bezpieczeństwa.

Jak wyglądały przygotowania do tego wyczynu?

Przygotowania do aktualnego wejścia na szczyt trwały stosunkowo krótko. Nie miałem konkretnej daty mego wyczynu. Byłem zdany na pozwolenie lekarza, wiec gdy pokazał mi tylko zielone światło na wyprawę,  postanowiłem wyruszyć. Z racji zabiegu na oczy miałem pięciomiesięczną przerwę od aktywności fizycznej. Moje przygotowanie głównej mierze opierało się na spacerach i morsowaniu w lokalnym klubie. Dużo czasu poświęciłem na przygotowaniu umysłu do tej wyprawy niż ciała. Bazowałem na wcześniejszych doświadczeniach i nakierowywałem się na pozytywne nastawienie oraz wielki szacunek do góry.

Kiedy zdobyłeś Śnieżkę w kąpielówkach?

Śnieżkę zdobyliśmy w czwartek, 6 stycznia. Łączny czas ekspozycji ciała na zimnie to 2 i 10 minut. Na początku miałem ubrane kąpielówki, czapkę i rękawiczki. U podnóży Śnieżki dołożyłem komin oraz kolce. Dopiero na szczycie założyłem polar oraz kurtkę, ale dalej z odkrytymi nogami schodziłem na dół do Domu Śląskiego, gdzie się ubrałem. Razem ze mną był kolega ubrany „klasycznie”. To właśnie on dbał o moje bezpieczeństwo.

Czym różniła się ta wyprawa od poprzednich?

Różniła się przede wszystkim poziomem trudności z racji na panujące warunki termiczne. Silny wiatr oraz śnieg o małym rozmiarze wręcz tnący skórę oraz poziomem wychłodzenia mojego organizmu. Udało mi się zdobyć kilka odmrożeń.

Jak reagowali inni turyści na szlaku?

Inni turyści byli bardzo zaskoczeni widząc mnie tak ubranego na szlaku. Rozmawialiśmy, kilka osób chciało sobie zrobić ze mną zdjęcie, przybić „piątkę”. Każdy z nich życzył mi powodzenia.

j.b.