11 października 2017 r. z okazji 75. rocznicy powstania Rady Pomocy Żydom „Żegota” przy Delegaturze Rządu RP na Kraj Prezydent wręczył Ordery Odrodzenia Polski Polakom ratującym Żydów w czasie II wojny światowej.
„SPRAWIEDLIWI Z MOJEJ RODZINY”
Julianna Majek z d. Brzostowska – siostra stryjeczna mojego dziadka Antoniego Brzostowskiego oraz jej dzieci: Kazimierz Józef Majek i Longina Danuta Majek-Przybylska.
Julianna razem z synem i córką mieszkała w Łaskarzewie. Od października 1942 roku do wiosny 1943 roku przechowywała Żydówkę Rojzę Najman. W 1943 r. donieśli na Juliannę sąsiedzi. Majek została poinformowana przez polskiego policjanta o tym, że policja niemiecka ma zamiar przeszukać jej dom. Wtedy Julianna przeniosła Rojzę do sąsiadów. Podczas wizyty niemieckich policjantów Rojza została zamordowana. Troje członków rodziny Majków było aresztowanych, bito ich i przesłuchiwano, jednak zaprzeczali jakimkolwiek powiązaniom z Żydówką. Po tym incydencie Majkowie nadal pomagali Żydom i od października 1942 roku do końca okupacji niemieckiej w lipcu 1944 roku pomagali Srulowi Warszawerowi, który ukrywał się w lasach i czasami przychodził do Majków, gdzie dostawał żywność i odzież.
Julianna i jej dzieci Kazimierz Józef i Longina Danuta zostali uhonorowani Tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata w 1992 roku.
Ciocia Danuta Przybylska (1920-2002) należała do AK Rejonu „Ryba” Łaskarzew, miała pseudonim „Furor”. Po wojnie zamieszkała w Otwocku, gdzie założyła klub poetycki. Utrzymywała bliskie kontakty z Łaskarzewem, przemawiała w 1987 r. na pogrzebie mojego dziadka, publikowała wiersze na łamach pism łaskarzewskich.
Franciszek Paśniczek – brat cioteczny mojego dziadka oraz jego żona Zofia.
Franciszek Paśniczek (1889-1955). Muzyk, pedagog, w 1912 r. ukończył Konserwatorium Muzyczne; w latach 1912-1914 prowadził Orkiestrę Symfoniczną Tow. Muzycznego „Orpheon” w Warszawie. Od 1915 r. pod pseudonimem „Ksawery Brzostowski” członek Polskiej Organizacji Wojskowej, w 1918 r. p.o. komendanta Obwodu Garwolin. W latach 1918-1922 żołnierz 9 (po przemianowaniu 3) pułku artylerii pieszej. Od 1922 r. prezes Zarządu Powiatowego Związku POW w Garwolinie. Kierownik chóru „Świt” (1931) a następnie od 1932 r. Towarzystwa Teatralnego „Świt” w Garwolinie. Burmistrz Garwolina (1934-X 1939). Wydawca i redaktor naczelny „Gazety Powszechnej Garwolińskiej” w 1934 r. W czasie okupacji niemieckiej pod ps. „Lelewel” komendant KOP Obwodu Garwolin (od X 1939 r.) następnie kierownik Sekretariatu Wydziału Organizacyjnego Komendy Głównej KOP. W 1946 r. uczestniczył w pracach miejscowej organizacji WiN. Później wraz z żoną prowadził sklep spożywczy przy ul. Długiej. Dzięki pomocy Franciszka i Zofii Paśniczków zagładę przetrwało 13 Żydów. Opiekowali się m. in. synem miejscowego lekarza wyznania mojżeszowego, Lipsztata. Paśniczkowie pośmiertnie wyróżnieni zostali dyplomem i medalem „Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata” w marcu 2006 r.
Ponadto na imiennych tablicach pomnika ku czci Polaków Ratujących Żydów, którego budowę planuje się przy placu Grzybowskim w Warszawie zostanie umieszczona rodzina Sierańskich.
Stanisław Sierański, brat mojej babci, przed wybuchem wojny w latach 1935-39 w Wiedniu i w Pradze, także po aneksji Czechosłowacji przez III Rzeszę, pełnił ważne funkcje dyplomatyczne w II RP, m. in. w Konsulacie Generalnym w Wiedniu i w Pradze i wraz z żoną Katarzyną niósł pomoc prześladowanym przez Niemców Żydom. M. in. fałszował dokumentację, co pozwalało im na opuszczenie zagrożonych państw, nadto osobiście chronił rodziny żydowskie przed ich wyjazdem, we własnym, eksterytorialnym domu przy Ambasadzie RP. Za tę pomoc byli narażeni na szykany, m. in. pani Sierańska wraz z córką Gotfrydą Barbarą zostały zaaresztowane przez gestapo i przebywały 5 tygodni w więzieniu praskim. Po przyjeździe do Polski, a następnie po wybuchu wojny w 1939 r. rodzina Sierańskich, w tym ich córka, nadal nieśli pomoc ukrywającym się Żydom. Ciocia Barbara żyje, mieszka w Warszawie, w dzielnicy Wawer.
P.Kaszubowski
