Ojciec i syn przeszli koronawirusa. Teraz pomagają chorym na oddziale zakaźnym.

Szer. Piotr Lubański oraz szer. Piotr Lubański Junior – ojciec i syn, terytorialsi, którzy swój wolny czas spędzają w szpitalu w Wołominie by pomóc personelowi w opiece nad pacjentami chorymi na COVID-19.

Obaj są żołnierzami 54. batalionu lekkiej piechoty 5. Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej. Senior służbę rozpoczął już w 2017 roku jako jeden z pierwszych żołnierzy wcielonych w szeregi mazowieckich terytorialsów, młodszy jest „świeżakiem”, zaciągnął się bowiem dopiero w tym roku, po osiągnięciu pełnoletności. Misja Wojsk Obrony Terytorialnej jaką jest obrona i wspieranie lokalnej społeczności jest im bardzo bliska, w pełni identyfikują się z brygadą i każdą wolną chwilę poświęcają na służbę. Wsparcie personelu szpitala w Wołominie to nie jedyne ich zaangażowanie.

– Lubimy pomagać, po prostu sprawia nam to przyjemność i daje wiele satysfakcji. Od lat angażujemy się wspólnie z rodziną w różne akcje charytatywne i pomocowe, między innymi oddawanie krwi – mówią  żołnierze.

Od momentu wybuchu drugiej fali pandemii obaj pełnią służby w szpitalu w Wołominie, gdzie realnie odciążają personel medyczny szpitala. Zgłaszając się jako ochotnicy do służby w szpitalu, towarzyszyła im obawa, wiedzieli, że narażają siebie i swoich bliskich, jednakże sumienie nie pozwalało im na pozostanie obojętnymi w tak trudnej sytuacji w jakiej znalazła się służba zdrowia.

Początkowo ich wsparcie polegało na szeroko pojętej logistyce wewnętrznej, czyli dostarczaniu pacjentom paczek od krewnych, dostarczaniu próbek materiału biologicznego do laboratorium, dystrybucji pościeli czystej i brudnej oraz maseczek, fartuchów, strzykawek, opatrunków czy płynów do dezynfekcji. Niedawno przyszedł moment wsparcia również personelu na oddziale zakaźny.

– Służbę na oddziale covidowym zaczęliśmy po przejściu przez nas tej choroby. Teraz nie czuję obawy, że mogę się tam zarazić koronawirusem i narażać na to swoich bliskich, przynajmniej w najbliższym czasie. Oczywiście nadal jesteśmy ostrożni, używamy wszelakich zabezpieczeń i przestrzegamy zasad sanitarnych. – komentuje starszy Lubański.

Od kiedy służbę pełnią na oddziale zakaźnym, diametralnie zmieniła się specyfika i zakres ich zadań w szpitalu. Większość pacjentów, którymi się opiekują to pacjenci leżący, którym żołnierze podają posiłki, wykonują czynności pielęgnacyjne, poprawiają maseczki tlenowe, pomagają przy zmianie pozycji, ale także dbają o to, by pacjent na czas dotarł na badanie diagnostyczne, pomagają również personelowi w utrzymaniu czystości na oddziale. Dzięki takiemu zaangażowaniu odciążają personel, ale także są wsparciem emocjonalnym dla pacjentów, rozmawiają z nimi, dodają otuchy.

–  W tej służbie najgorszym obciążeniem jest to, że jednego dnia rozmawiasz z człowiekiem, nawiązujesz relację, a drugiego dnia już go nie ma. Niestety ze śmiercią spotykamy się tam codziennie. Na szczęście są również sytuacje, które napełniają nas nadzieją. Kiedy pacjent mimo ciężkiego stanu, wygrywa walkę i wchodzi zdrowy do domu! Skrzydeł dodają nam ludzie i ich wdzięczność, zawsze miło jest usłyszeć od pacjentów, którymi się opiekowaliśmy podziękowania i słowa, że nigdy nas nie zapomną. Chcielibyśmy życzyć wszystkim walczącym jeszcze pacjentom szybkiego powrotu zdrowia! Pozdrowić tych, którzy zdrowi powrócili do swoich domów! Podziękować za wspólną służbę wszystkim kolegom i koleżankom oraz personelowi za współpracę – powiedział szer. Lubański senior.