Niegodność dziedziczenia

                Niegodność dziedziczenia może dotyczyć zarówno spadkobrania ustawowego jak też testamentowego.

                Do jej stwierdzenia upoważniony jest sąd jeżeli zaistnieją sytuacje opisane w art. 928 § 1 k.c., tj. jeżeli spadkobierca:

• dopuścił się umyślnie ciężkiego przestępstwa przeciwko spadkodawcy;
• podstępem lub groźbą nakłonił spadkodawcę do sporządzenia lub odwołania testamentu albo w taki sam sposób przeszkodził mu w dokonaniu jednej z tych czynności;
• umyślnie ukrył lub zniszczył testament spadkodawcy, podrobił lub przerobił jego testament albo świadomie skorzystał z testamentu przez inną osobę podrobionego lub przerobionego.

Wyłączenie od dziedziczenia oznacza potraktowanie takiego spadkobiercy jakby nie dożył otwarcia spadku.

Żądać uznania kogoś niegodnym dziedziczenia może każdy, kto ma w tym interes.  Będzie to zatem zarówno spadkobierca jak również np. wierzyciel spadkobiercy, który otrzymał mniejszy udział spadkowy co naraziło wierzyciela na mniejsze zaspokojenie.

Z takim żądaniem  można wystąpić w ciągu roku od dnia, w którym zainteresowany dowiedział się o przyczynie niegodności, nie później jednak niż przed upływem lat trzech od otwarcia spadku, czyli śmierci spadkodawcy.

Pamiętać jedynie należy, że jeżeli spadkodawca przebaczył spadkobiercy to nie może on zostać uznany za niegodnego. Przy czym jeżeli w chwili przebaczenia spadkodawca nie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem.