W publikacjach na temat tragedii z 17 grudnia 1942 roku powtarza się opis mówiący o tym, że w pierwszym rzędzie zgromadzonych, tam – gdzie w tej chwili jest bank, stała młoda, ładna dziewczyna z dzieckiem na ręku.
– To była Jadwiga Otłowska, a ja nazywam się Michał Otłowski. I to ja jestem tym dzieckiem, które było w pierwszym szeregu. Mój ojciec Władysław Otłowski, pseudonim „Woyna”, zobaczył mnie po raz pierwszy stojąc pod szubienicą – tak o wydarzeniach sprzed 75 lat mówił Michał Otłowski w Muzeum Historycznym.
Pełne osobistego zaangażowania przemówienie sprawiło, że słuchacze mieli łzy w oczach, a historia sprzed lat ożyła na nowo.
17 grudnia 2017 roku minęła 75.rocznica publicznego powieszenia przywódców ZWZ-AK Obwodu Przasnysz: Marii Kaczyńskiej, Mariana Arct „Luty”, Zenona Kiembrowskiego „Konrad”, Władysława Otłowskiego „Woyna” i Edmunda Zdanowskiego „Max”. Przypomnieniem tamtych wydarzeń jest pomnik przy ulicy 3 Maja, a także coroczne wspominanie.
O tym, co działo się 75 lat temu na północnym Mazowszu, i w samym Przasnyszu, 18 grudnia mówili zaproszenie do muzeum historycy: dr Henryk Piskunowicz i Jan Chmielewski. Ale najbardziej zapadająca w pamięć były wspomnienia osób, dla których data 17 grudnia 1942 roku zawsze będzie synonimem wielkiej, osobistej straty.
UM Przasnysz
fot. A. Suchcicka
